"Ad... E.loeha imah lo hasarta davar - Tanrı seninle beraberdir hiçbir şeyin eksik olmadı." (Devarim 2/7)  

Şlomo Ameleh Kohelet adlı eserinin 5/9 bölmünde şöyle der: "Parayı seven kişi asla paraya doymaz." Amerika'nın önde gelen mülti milyarderlerinden J. Paul Getty bir soru ile karşı karşıya kalır: "Ne kadar para yeterlidir?" Getty'nin cevabı da aslında yukarıda verdiğimiz pasukla tam bir paralellik içindedir. ""Bir az daha fazla."

Bu olay sadece para değil bütün dünyevi ihtiyaçlar için benzerdir. Bizler dünyevi ihtiyaçlarımızın sonuna gelmeyecek derecede aç ve doyumsuz davranır ömür boyunca kendi ihtiyaçlarımızı doyurmaya gayret ederiz. 

Talmud Pirke Avot 6/4'de "ekmek ile tuz ye, ölçü ile su iç ve yerde yat bu halde bile Tora öğren " şeklinde bir öğreti getirir. Bunun  anlamı insanın son derece zor bir yaşam sürmesi demek değildir. Ancak zor şartlarda Tora öğrenmeyi bir yaşam tarzı haline getiren bir kişi konforlu olduğu zamanlarda da Tora öğrenmeye devam eder. Fakat konfor ve rahatlığı hayatımızın tek gayesi haline getirecek olursak asıl gayemiz olması gereken Tora öğrenimi ve uygulamasını göz ardı edebiliriz. İnsan öncelikle kendisini Tanrı'ya yakın hissetmelidir. O zaman bu duygunun ne kadar tatmin edici olduğunu anlayacaktır. 

Dr. Twerski Steipler Gaon'unu ziyaretinde kendsini son derece ilkel koşullarda yaşadığını görür. Gaon kendisine gelen para kaynaklı hediyeleri geri çevirmekte çünkü sahip olduğundan daha fazlasına ihtiyacının olduğunu düşünmemektedir. Kendisi bolluk içinde yaşayan birçok kişiden daha da mutlu bir konumda olduğunu açıkça söylemektedir. Gerçek tsadiklerin yaşamı hep bu doğrultuda olmuştur. Çok uzun yıllar yaşayan Hafets Hayim de her gün dükkanını kendisine yetecek para kazandığı sürece açık tutmuş daha sonra kapatmıştır. O ve benzer tsadikler gerçek zenginliğin maneviyat dolu yaşamda saklı olduğunun bilincinde olmuşlardır.

Bizler iki istek tarafından da yönlendiriliriz. Hislerimiz ve zekamız. Hislerimiz bizi özellikle dünyevi ihtiyaçlar konusunda daha fazla istemeye yönlendirebilir. Ancak zekamız bu hislerimizi dengelemede bize yardımcı olur.  

İnsanları hayvandan ayıran şey onun zakasıdır. Hayvanlar da hislere sahiptirler ve bunları doyurmadan rahat etmezler. Halbuki insan zekası ile bunları dengelemeye gayret eder. İnsan olarak bu ayrıcalığımızı iyi oturtmalı ve Moşe'nin sözlerini iyice anlamalıyız. Tanrı bizimle beraber olduğu zaman ihtiyaçlar önemini kaybeder. Çünkü Tanrı insanın neye ihtiyacı olduğunu bilir ve çalışmasını o yönde ödüllendirir.