Kennedy Merkezindeki Ödül TöreniSizler, Tanrınız için kutsal insanlarsınız. Devarim 7:6

(NOT: Kirk Douglas, John F. Kenneddy Merkezi'nde, Gösteri sanatları dalında "Dramatik sanatlara yaşam katkısı" ödülünü alırken, oğlu Michael sahneye çıkınca duygularını açıklar.)

Michael, benim hakkımda güzel şeyler söyleyerek söze başladı. Ve o anda içime, garip duygular yayılmaya başladı. Sakin ol Kirk dedim kendi kendime. Spartaküs ağlamaz. Ve kendimi tuttum. Michael, annemin bana Yidiş dilinde söylediği, güzel rüyalar getiren, bir ninninden bahsetti, "Rozhinkes mit Mandlen" ("Üzümler ve Bademler"). Kendimi bırakmamaya kararlıydım. Ama işte o anda, ninninin ezgisini çalmaya başlayan flüt sesini duydum. 15 kadar çocuk ninniyi söyleyerek sahneye çıktı. Çok uzun yıllar önce tekrar tekrar dinlediğim şarkıyı yeniden duyunca, birdenbire "meleklerin sesi" nin ne anlama geldiğini kavradım. O tatlı sesler bütün içimi doldurdu. Gözlerimi kapadım, gözyaşlarımı tuttum ve karşımda Şabat mumlarını yakan annemin görüntüsünü gördüm.

Cumartesi sabahları, annem, en güzel giysilerini giyer, saçlarını özenle tarar, verandadaki sallanan sandalyesine oturur, ellerini birbirine kavuşturup yavaş yavaş sallanırdı. O kadar huzur dolu görünürdü ki... Gerçekten büyüleyici bir görünümdü bu. Annemin duruşunda bir kutsallık vardı. Ve üzümlerle bademler hakkındaki o şarkı içimde yankılandıkça, Tanrım ne kadar da uzaklardayım şimdi dedim içimden. Tam o anda ve o noktada, her Cuma akşamı Şabat mumlarını yakmaya kendi kendime söz verdim.

Daha sonra, eşim, gözyaşlarımı başarısız bir şekilde tutmaya çalışırken herkesin bana dikkatle baktığını anlattı. Selam vermek için ayağa kalktığımda, bir yerlerden bütün televizyon kameralarının bana doğrultulduğu biliyordum. Ama kararlıydım- kimse gözlerimi silerken beni görmemeliydi. Eşimin güven veren elini omzumda hissettim, gözlerimi izleyenlere çevirip, oğullarım Peter ve Eric'in bana baktıklarını gördüm.

O gece, yatağıma yattığımda, o gün gerçekleşen bütün güzel olaylar aklımdan akıp geçiyordu. Hayatım boyunca birçok unutulmaz an yaşamıştım, ama bunların en güzeli torunum Cameron'un kollarını boynuma dolayıp bana "Dedeciğim, büyükbabam olduğun için çok gururluyum" demesiydi.

Kirk Douglas